Van 1851 tot 2011....?

Wel geteld 160 jaar....en daarom hebben ze bij Singer bedacht dat vieren we met een Limited Edition van de naaimachine.
Moderne techniek in een ouderwets jasje en vooral op dat jasje viel ik.

Misschien wel omdat ik een echt oud beestje in zo'n zwart jasje, gekregen via via van een oudtante, bij de verhuizing van mijn moeder naar een bejaardentehuis "kwijt "ben geraakt!
Ik vond dat altijd wel spijtig, ik heb er wel de spoeltjes van.

Niet dat ik nu van plan ben om naaimachines te gaan verzamelen als postzegels, h é é l e maal niet, maar deze machine riep toch wel nostalgische gevoelens bij me op.
Daar hebben ze bij Singer natuurlijk op gegokt en dat lukte dit keer bij mij, onder aanmoediging van mijn DH.

Toen ik het er,  voordat ik hem bestelde, met mijn jongste dochter over had was ze ook gelijk enthousiast en zei: Leuk moet je doen!
Ik noemde de prijs , was het héél eventjes stil aan de andere kant van de telefoon en toen werd er even uit de doeken gedaan hoeveel een module kopen voor haar deeltijdstudie psychologie wel niet kost.
Dat liegt er ook niet om, maar daar hoop je later nog profijt van te hebben.
Nog even verder gepraat over uitgeven van geld en het laatste argument was : " Papa heeft toch ook 3 gitaren!" (LOL)

Dus voilà hier is ie dan, donderdag besteld, zaterdag al in huis.

                       Groot, fors en stoer vind ik hem, een genot om naar te kijken.

Mijn oude Pfaff staat nu op zolder "antiek" te worden (was eerste reserve!) en wie weet over "tig" jaren vinden mijn kleinkinderen mijn witte en zwarte Singer héélemaal te gek vintage, want volgens mij heb je dan toch op zijn minst een machine die "gewoon" op stemgeluid aan het patchen is!!

Voorlopig nog maar even patchen met de handjes en genieten van iedere steek op mijn Singer(s).

Groetjes Sylvia.