Het dorp groeit al.

Zoals ik in mijn vorige blogje al zei,werk ik vanuit het midden om de kerk heen, als een medaillonquilt.

Hier dan de eerste ronde:

Nu zit ik met smart te wachten op de post, omdat ik quick-rasterpapier heb besteld. Dat gebruik ik om de sashing zo nauwkeurig mogelijk er aan te zetten.
Het voordeel van het werken vanuit het midden is, dat ik nu in één keer een sashing om het middenstuk kan zetten, dus niet bij ieder huisje weer een stukje!

Overigens zit ik niet echt te "wachten", want ik heb toch bijna elke dag een huisje gemaakt.
Nu zijn het steeds de huisjes in de lichte tinten die ik maak, want het idee van gekleurde en licht getinte huisjes om en om, blijft de hele quilt zo door gaan.
Van de gekleurde huisjes heb ik er ongeveer nog 45  in "voorraad " vandaar!

Ook heb ik weer eens zitten kliederen op papier om mijn ideeën verder uit te werken,

één  niet op schaal, maar wel zo dat ik het zelf nog snap.
En om niet de mist in te gaan met groottes, heb ik een gedeelte wel op schaal getekend.

Bij mij werkt het altijd zo, als ik een patroon zie wat ik leuk vind, MOET ik er altijd aan zitten veranderen op één of andere manier.
Het geeft mij wel voldoening om mijn eigen draai er aan te geven en soms ook hoofdbrekens in de nachtelijke uurtjes, maar ja als je toch wakker bent kun je beter maar geen tijd "verloren" laten gaan!

Vroeger heeft een nichtje van mij die op de huishoudschool zat mij de grondbeginselen van het naaien bijgebracht, daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor.
 Toen de dochters klein waren kon ik zodoende leuke jurkjes voor ze in elkaar flansen.

In het begin hield ik angstvallig de wijsvinger bij iedere regel van het patroon en deed na een poosje nadenken en "droog-oefenen"' precies wat er stond!
Ik heb me ook wel eens gewaagd aan iets voor mezelf  te naaien, maar dan moest ik weer zo nodig gelijk iets veranderen aan het patroon (ja, hoor!) of ik gebruikte heel optimistisch 2 patronen in één!
Zodoende liep ik b.v. met een beetje rare gedraaide pijpen aan een broek of de ruit van een tuniek (was toen ook in!) die middenvoor niet doorliep!

 Al doende  leert men zou je zeggen, maar iets voor mezelf maken was niet mijn "cup of tea"!
Daar ben ik toen maar  mee gestopt en later heb ik me alleen maar tot gordijnen, kussens, spreien e.d. beperkt, totdat het patchen in beeld kwam.

Hoe heerlijk is het nu niet, dat je met het patchen oneindig veel mogelijkheden hebt om tot een quilttop te komen.
Laten we dan vooral het woord "geduld" en zo "nauwkeurig" mogelijk werken in dit verband niet vergeten, maar dat is ook een deel van het plezier er in hebben.

Happy patch iedereen en fijn weekend,
groetjes Sylvia.