Kerst...

Voor alle trouwe lezers en toevallige "voorbijgangers" van mijn blog:

©Sylvia`s Quilts

 Tot volgend jaar, 

groetjes Sylvia.

Naar La Douce France en werk in uitvoering

We vonden het weer even tijd om naar La Douce France te gaan.

We hadden een huis gehuurd in Noord Frankrijk, we wilden niet te lang rijden. In deze tijd van het jaar weet je nooit van tevoren wat het weer doet.

©Sylvia`s Quilts

We zaten in dit witte huis, landelijk gelegen, maar niet afgelegen. Dus we waren overal lekker dichtbij.

©Sylvia`s Quilts

Mogelijkheden om uit eten te gaan en we konden weer ons hart ophalen in de hypermarché!!

©Sylvia`s Quilts

Dit vind ik op zich al een plaatje, die diverse soorten brood!

Alles was al in kerstsfeer verlicht en zag er gezellig uit.

©Sylvia`s Quilts.

Na thuiskomst kwamen onze oudste dochter en kleindochter even logeren en dat was ook weer héél gezellig met de andere dochter en DH erbij. Samen eten en bijpraten.

Daarna, zoals vandaag, na een stormachtige en natte donderdagavond vond DH het tijd om de heg nog even te knippen, dus hier in de zon; werk in uitvoering!

©Sylvia`s Quilts

©Sylvia `s Quilts

En binnen op mijn werkkamer is er ook werk in uitvoering.

Sylvia`s Quilts

©Sylvia `Quilts

Zo zijn we weer "back to normal" en de kerstspullen zijn zojuist van zolder gehaald, daar ga ik me morgen in verdiepen. Welke kleur dit jaar rode of gouden ballen in de boom of wie weet mix ik ze dit jaar, we zien wel...!

Fijne avond, 

groetjes Sylvia.

Lapjes en nog eens lapjes........

Vier keer per jaar ruilen we met Ria`s lapjes ruil en begin november was het weer zover.

Ik kreeg weer leuke lapjes toegestuurd van mijn ruilpartner, helaas had ze geen email adres op het kaartje erbij geschreven. Maar alsnog bedankt Ellen.

©Sylvia`s Quilts

Laatst heb ik mijn voorraad eens bekeken en besloten het één en ander te verkopen, dat heb ik gedaan via een Facebook groep en dat is prima verlopen.

Het is altijd een hoop werk om het uit te zoeken, meten, prijzen, fotograferen, afwikkelen met degene die het wil hebben en verzenden.

Kwam zeker omdat ik in een quiltdipje zat, dan wil je wel eens een "frisse wind" door je voorraad laten waaien.

DH had dat ook in de gaten en hij is vorige week op zijn ritje op de motor even doorgereden naar Kapelle naar de quilterie.

Zie hier zijn "buit" zelf bij elkaar gezocht en dat gaf gelijk nieuwe inspiratie!

©Sylvia`s Quilts

Ik wil alleen nog maar patchen met de naaimachine, dus ik besloot blokken te maken met de Courthouse step, 

©Sylvia`s Quilts

©Sylvia`s Quilts

dan kan ik later wel beslissen hoe ik de top in elkaar zet, b.v.  met andere blokken of borduursels er tussen.

Voorlopig ga ik leuke combinaties bij elkaar zoeken!

Groetjes Sylvia.

Het zat een beetje tegen....

 op het patch/quilt vlak!

Bij mijn laatste string quilt was ik erg druk met achteruit naaien. Om het even in centimeters uit te drukken zo`n slordige 800 cm uitgehaald!!

 Iedere sashing er tussen is al goed voor 3 stiksel inclusief de achterkant.

En maar passen en meten, maar goed ik heb hem afgemaakt en voor 95 procent naar mijn zin.

Maar ....ik zal maar denken.

©Sylvia`s Quilts

oftewel "Perfect met leuke gebreken!"

©Sylvia`s Quilts

De achterkant

©Sylvia`s Quilts

Hierna zat ik, denk ik even in een dipje en probeerde nog een paar blokjes voor een nieuw project.... ook niet zo leuk!

Toen maar weer mijn mooie grote bloemen met kolibries tevoorschijn gehaald om die verder af te maken. 
Dat is ook passen en meten, niet van een voorgedrukt patroon, maar omdat ik het zelf ontworpen heb, moesten er hier en daar wat puntjes op de i gezet worden.

©Sylvia`s Quilts

Nu nog een rand of alleen een bies, dat moet ik nog even uitproberen. Een rand moet dan ook weer niet te druk worden, dat is het al.

De top heb ik toch maar helemaal aan elkaar genaaid, in plaats van in gedeelten voor de QAYG methode. Dat leek me toch een beetje moeilijk worden.

Het is en blijft een hobby met precisiewerk. Ieder streepje teveel of te weinig op de liniaal kan je duur komen te staan.....

Prettige dag verder,

                                                groetjes Sylvia.

Lezen op mijn andere blog over de tijd toen we in Frankrijk woonden.

Soms kijk ik zelf ook nog weleens op mijn andere blog over onze tijd in Frankrijk.

https://daarginds-in-de-groene-heuvels.blogspot.com/

 Het verbaast me altijd hoe vaak er nog op gekeken wordt en ik kan dan zien naar welke hoofdstukken. Zo kom ik dan weer eens op een bepaald hoofdstuk terecht.

Ik moet zeggen; niet te vaak doen, want je krijgt alleen maar heimwee...!

Zo kwam ik het onderstaande hoofdstuk tegen over onze moestuin.Mocht je het leuk vinden, lees dan ook mee.

"Toen het dan eindelijk zo ver was, dat ik aan de slag kon in de moestuin en ik daar stond met de zakjes met diverse zaden, was het toch een tikkie anders dan dat je er over leest.

Alleen al om die dikke vette klei gelijkmatig verdeeld zien te krijgen, daar kwamen toch wel de spierballen van Joep aan te pas.

Toen het netjes glad geharkt was ging ik een “bedje” maken.

Ik kwam tot de ontdekking dat je in een beetje vochtige klei niet lichtvoetig rond kunt huppelen. Als je niet uitkeek werd je ter plekke vastgezogen aan de grond.

Soms bleef mijn rubberen tuinschoen vastgezogen in de klei staan, daar ben je dan niet op verdacht, dus probeerde ik mijn evenwicht te bewaren, met als gevolg dat ik ineens de vettige klei tussen mijn blote tenen voelde.

Een plank bracht uitkomst, daar kon ik op staan en dan had ik gelijk een paadje om mijn zaaibed heen, als ik later de plank weghaalde.

Daar sta je dan met die piepkleine zaadjes in je handen, je leest alle informatie op de zakjes en terwijl ik dan een zaadje in de grond stopte, dacht ik, stel nou dat het niet opkomt. Dus voor de zekerheid nog één en nog één!

Dat doe je logischer wijs met wortelen, want je wilt toch wel meer dan 3 wortels kunnen oogsten.

Ook met de sperzieboontjes en sjalotjes, die zaai je niet, maar die “leg” je op een rijtje!

Maar als je dan later vier joekels van courgette planten had van wel een meter in het vierkant en je elke dag courgettes oogstte en je ze bijvoorbeeld zag groeien waar je bijstond, tja dat was dan een goede leer voor de volgende keer.

Courgettesoep, quiches, gevulde courgettes, gegrilde, in de ratatouille die mogelijkheden werden allemaal benut.

Want één groot nadeel van op de campagne wonen was, je kon niets van wat je teveel had, slijten aan de buren of vrienden, want iedereen zat in hetzelfde schuitje!

Dus hooguit recepten uitwisselen.

Zo had ik van Christiane een lijstje gekregen van groenten e.d. die je beter niet naast elkaar kon planten, zoals bijvoorbeeld geen sperziebonen naast tomaten zetten.

Of die juist wel goed naast elkaar konden, zoals uien bij wortels.

 De lijst was behoorlijk lang, dus dat was opletten geblazen.

Ook was het goed om bijvoorbeeld afrikaantjes, Oost-Indische kers en goudsbloemen te zetten tussen de groenten om insecten weg te houden of juist aan te trekken, zodat ze je groenten met rust lieten.

Dat was niet alleen een goed idee, maar het stond ook nog eens fleurig.

Maar daarvoor gold ook weer: “Al doende leert men!”

Het eerste jaar dat ik dat deed had ik de uitgebloeide bloemen van de goudsbloemen niet afgeknipt.

Dat hield in dat ik het jaar daarop bijna “dagwerk” had om de spontaan opkomende goudsbloemen er uit te halen en terug te brengen tot een acceptabele hoeveelheid.

Een komkommer uit eigen tuin had nog de echte ouderwetse geur en smaak van vroeger.

 Paprika`s en aubergines smaakten ook zo heerlijk, vooral de laatste nog kleine exemplaren, die in oktober toch niet meer verder zouden groeiden, zo vol van smaak!

De rij tomaten van verschillende variëteiten was iets om trots op te zijn en ze zagen er uit als een plaatje.

Mijn favoriet was de “Coeur de Boeuf” soort, zo mooi en lekker en inderdaad in de vorm van een hart. Dat vond ik eigenlijk een “eer” om ze te zien groeien uit een nietig klein plantje.

Augurkjes leken me ook wel leuk, om dan zelf in te maken.

Dat heb ik ook geweten, te véél plantjes daarvan en die dingen groeiden zo hard, dat was ook niet bij te benen.

Ook had ik van de “vergeten” groenten, de “Patissons”, prachtige exemplaren, ware kunstwerken, die aan een steeltje groeiden.

Kortom het was één groot oogstfeest!

Op een dag, vroeg ik de ochtend, we lagen nog in bed en  hoorde ik naar mijn idee  voetstappen op het grind van de cour.

Ik luisterde aandachtig en vond het vreemd, omdat wij aan het eind van onze eigen weggetje woonden en er niemand langs kon komen.

Soms gebeurde het weleens, dat er een auto ons weggetje opkwam, dan zag de bestuurder dat ze niet verder konden en draaiden dan boven bij de ingang van de weide.

Het was eerst een klein beetje gekraak van wat ik dacht dat het een voetstap was op het grind, het geluid werd echter steeds indringender en duurde steeds langer.

Ik vond dat toch wel héél erg verdacht en stapte mijn bed uit en keek eerst door de spleten van de houten luiken naar buiten.

Wat zag ik daar lopen?

Een koe en nog één en niet nog één, nee een hele kudde, sjokte op hun gemak over de cour, richting moestuin.

Joep, was ook wakker geworden van het geluid, dus we schoten snel onze kleren aan en gingen naar buiten.

Inderdaad waar we dus al zo een flauw vermoeden van hadden, stond daar de hele kudde op een kluitje bij elkaar in MIJN MOESTUIN!!

Ze stonden daar doodleuk op o.a. mijn mooie ronde Charentais meloentjes, waar ik zo trots op was en om over de rest maar te zwijgen!

We moesten toch iets doen; ze terug zien te krijgen in de weide van de buren.

Na wat overleg, hoe we dat het beste konden aanpakken en met haastig afgebroken takken in ons hand, kregen we het voor elkaar.

Gelukkig zijn het kuddedieren, dat werkte in ons voordeel, want als er één schaap (koe) over de dam is…….!

De volgende stap was om de buren te bellen, die links van ons op de boerderij woonden.

De buurmannen kwamen gelijk in hun tractor aangereden en de buurvrouw kwam even later in de Renault Expres.

Toen hadden we toch wel een groot probleem, die koeien waren niet van hun!

Ze waren van de buren, die ergens rechts van ons in de verte aan een hele andere weg woonden.

Het probleem werd alleen maar groter, want zij stonden niet op goede voet met elkaar.

Wij wisten de naam niet van die buren, maar de buurman belde met ze en vertelde wat er was gebeurd.

Die verre buren kwamen er ook gelijk aan, vader, moeders in haar bloemetjes jasschort en hun zoon.

Toen begon het grote sorteerwerk in de gemengde kudde!

Dat was een hele organisatie en dat werd een geren op en neer, iedereen met stokken in hun hand, om de juiste koeien weer terug te drijven. Eerst door een smal hekje in onze weide, waardoor ze in onze tuin waren gekomen. Ze hadden en passant ook nog onze grote pampus grassen platgelopen!

Daarna moesten ze door een gat in de heg van de weide van de verre buren, die aan onze weide grensde.

Het leek ons verstandiger om ons er niet tussen te mengen en bleven op ons eigen terrein aan de andere kant van het hek staan.

Steeds als er één van de verre buren toevallig langs ons liep, riep de buurvrouw bijvoorbeeld, al achterom kijkend: “We zijn er voor verzekerd, hoor!”

Dat riep ze niet één keer maar meerdere keren!

Toen eindelijk de laatste koe ook weer in zijn eigen weide liep, maakten we provisorisch het gat in de heg dicht.

We boden aan iedereen onze verontschuldigen aan voor het ongemak en de verre buren zouden iemand sturen van de verzekering.

De verre buren verdwenen met gezwinde spoed, terwijl we met de buurmannen en buurvrouw van de grote boerderij nog wat napraatten en een kopje koffie dronken.

Wij wisten niet wat we ons moesten voorstellen, wat er in zo een geval bij de verzekering geclaimd kon worden.

Volgens de buurman zou van alles wat er in de tuin kapot getrapt was, worden vergoed op basis van de prijs als je het in de winkel moest kopen.

Wat er nog te redden viel, hebben we geoogst en later kregen we inderdaad, na opname door de verzekeringsman een vergoeding.

Dat verzachtte nog iets!

 Maar bij het eten van de gekochte sappige, rijpe Charentais meloenen, had ik ineens weer het beeld voor ogen, van mijn eigen kapot getrapte meloenen met mooi oranje gekleurd vruchtvlees, die daar lagen tussen de grote koeien poten!

Hier en daar rijkelijk voorzien van verse mest……..!"

=============================================

En als ik dat dan zo lees, denk ik niet alleen terug aan de plezierige tijd toen we daar woonden, maar ook aan het  erover schrijven op het blog! Dat vond ik zo fantastisch om te doen en daar kan ik ook heimwee naar krijgen. Al die uurtjes die ik daaraan besteedde  met minimale aantekeningen en vooral het ordenen, nou ja het geheel op papier zetten.....!

Nu maar weer even terug naar de werkelijkheid, met een moestuin op een volkstuin samen met onze dochter en schoonzoon en zonder koeien in de buurt, dat scheelt.

Prettige zondag,

groetjes Sylvia.

Het dronkenmanspad is klaar

©Sylvia`s Quilts

Gedubbeld en gequilt volgens de QAYG methode, in twee delen.

©Sylvia`s Quilts

 

©Sylvia`s Quilts

©Sylvia`s Quilts

©Sylvia`s Quilts

Ik heb er weer met veel plezier aan gewerkt.

Daarna of eigenlijk tegelijk was ik ook weer aan een string quilt begonnen.

©Sylvia`s Quilts

Op de foto is gedeeltelijk de achterkant te zien, daar wilde ik ook een ontwerp met de blokken in maken.

©Sylvia`s Quilts

En over ontwerpen gesproken, daar sta je in de natuur toch vaak versteld van. 

Gewoon een paar bloemetjes uit de moestuin geplukt.

©Sylvia`s Quilts

Kijk naar het hartje van deze bloem; het lijkt toch net alsof een kunstschilder minutieus stipjes heeft gezet, maar dat groeit zómaar!

©Sylvia`s Quilts

©Sylvia`s Quilts

©Sylvia`s Quilts

En als we de weersverwachting kunnen geloven, ziet het er de komende week op onze favoriete plekjes op de boulevard wel anders uit. We zien het wel!

Prettige zondag verder, 

groetjes Sylvia.

Open dag in Kerkwerve

van de Quilt Ster. De open dag wordt ieder jaar gehouden, maar door omstandigheden was ik er al een paar jaar niet geweest. Dan hadden wij b.v. net het vieren van een paar verjaardagen, dus soort familie dag.

Maar nu is het gelukt en wat was alles weer goed verzorgd door Marcha en hulptroepen neem ik aan!

©Sylvia`s Quilts

Zo kon je niet verdwalen in de tuin!!! En wat een prachtig weer was het.

Het was druk bij de koopjeskraam en in de winkel,

bij de smulhoek maar daar heb ik geen foto van, want toen zaten we te genieten van een kopje koffie met iets lekkers. DH was mee, hij was overigens niet de enige man in het gezelschap en heeft de meeste foto`s gemaakt.

Mariette Leunisse had haar eigen kraam waar je o.a. haar boek " Cosy by Jet " gesigneerd kon kopen

Aan de show en Tell heb ik mee gedaan met mijn tweezijdige quilt en een andere QAYG quilt, waarvan geen foto.

Er werden heel wat mooie quilt geshowd, een kleine impressie

enz enz.

Er was veel belangstelling voor alles maar ik wil niet ongevraagd van iedereen maar foto's plaatsen, dus met een beetje fantasie snappen jullie het wel. Een `s zomers aandoende tuin met overal hoekjes met fleurig geklede dames die het net als ik duidelijk naar hun zin hadden.

In de kerk tegenover de winkel werden werken van Sarina Meijer en Jeanette Alofs tentoongesteld

Kijk hier eens naar de quilt steken, werkelijk niet te geloven zo mooi en met de hand gedaan.

Dit waren zomaar een paar willekeurige foto`s en de volgende vond ik vooral grappig

Oh ja en bij de koopjeskraam heb ik nog wat gekocht o.a. van de Dutch Heritage als aanvulling op de stoffen waar ik nu weer mee bezig ben

Al met al een zeer geslaagd uitje en met dank aan Marcha voor de organisatie ervan, hopelijk tot volgend jaar!

Groetjes Sylvia.

Franse straatnamen.

Ik doe af en toe een poging om in mijn Google foto`s een beetje opruiming te houden. Soms staan er dubbele foto`s of foto`s waarvan ik denk waarvoor heb ik die bewaard.

Zo doende kwam ik weer foto`s tegen met diverse Franse straatnamen. Ik vind dat gewoon leuk om die te fotograferen, ook oude deuren, hekken ed.

Hieronder volgen een paar foto`s met straatnamen:

En deze laatste foto valt niet onder de categorie straatnamen, maar daar let ik onderweg ook altijd op!!

Fijne zondag verder,

groetjes Sylvia.