Bij griep...kippensoep helpt ?!

Volgens mij is dat ook nog wetenschappelijk bewezen of ik heb die kreet ooit in de Libelle of iets dergelijks gelezen.

Maar goed we zijn sinds afgelopen vrijdag aan onze tweede pan bezig.
Helpt 't ?!,  doet geen wonderen, maar het slobbert prettig weg, watert goed af en daarmee hoop ik ook de bacteriën of andere boosdoeners.

Als ik aan kip denk, heb ik toch héél vaak een ander beeld van kip, dan die rare opgeblazen filets, zonder structuur in het vlees of aan die zgn.piri-piri dijen, (brbrbr!) waar de supermarkten mee vol liggen.

Toen wij nog Daarginds woonden, dan bedoel ik La Douce France,

wij zelfs in La France Profonde, Departement Allier, noordelijkste departement van de Auvergne, hadden wij ook een toompje kippen.

Dat kwam zo, toen wij er kwamen wonen, was er bij het huis een kippenhok met ren, zonder kippen en onze buurman vond toch dat we ook maar eens kippen moesten nemen.
Bij hem thuis was het een "menagerie" , konijnen om te slachten!, hond, 6 tal katten, waaronder onze toekomstige Carbone, die als 2 druppels water op haar zus Plus-Pluche (ook langharig) leek.
Vogels in een kooi in de eetkamer!, een fret die af en toe los liep in de keuken en aan je benen liep te snuffelen, o ja die heette Sofie, ze rook niet altijd even lekker, vissen, later nog een mini poedeltje die ze uit een vuilnisbak hadden gered, ganzen, eenden en dus ook kippen met een haan.

Op een dag kwam Bruno, de buurman, de cour oprijden, haalde een grote doos uit zijn auto en daar zat   een verrassing voor ons in?!

Hij stelde ons voor aan Lancelot, die naam had hij hem gegeven, want het was een vechthaan met grote sporen.
Niet dat wij nou met hem op zo'n vechthanen-gevechtsclubje moesten hoor, nee Lancelot kon het niet zo goed vinden met zijn toompje, want daar was uit een ei een haan gekomen en dat hadden ze pas later door dat het een haan was of zoiets !?
In ieder geval kun je niet 2 kapiteins op één schip hebben, nietwaar!
Ok, maar ja alleen maar een haan?
Geen verse eieren elke dag?
Nee, een paar dagen later zou hij met  DH naar een markt gaan en een paar kippen kopen, goeie legkippen.

Toen de dames-kippen het wel zagen zitten met zo`n knappe haan, was de vrede gauw gesloten.
Wij hadden het ook steeds over Lancelot, zo van: " Heb jij Lancelot al gezien?!"
Maar met de hennen ging het wat moeilijker, steeds van, nee ik bedoel die bruine met die zus of zo pluim, ja die zat nog op het nest een ei te leggen.
Dus in een melige bui tijdens een bakkie op het terras, waar onze oudste DD bij was,  vonden we dat we ze maar moesten benoemen, na rijp beraad!, werd het Geneviève, Josephine, Gwendolyn en twee bleven er naamloos .

deze twee waren naamloos, leken geloof  ik te veel op elkaar!

Nou dat werkte een stuk makkelijker, want dan kon ik tenminste met naam en toenaam roepen:
"Nou heeft die stomme Geneviève weer aan mijn tomaten zitten pikken!"
Steevast was het antwoord van DH: "Nee, dan doen mijn kippen niet !'

Dat hebben we jaren volgehouden, ik zag het, maar ze deden nooit wat.
Ik heb zelfs wel eens om een pas gepoot,  klein plantje een piepklein tunneltje van kippengaas gezet en ja hoor, dat lag de volgende dag omgewoeld verderop in het perk en het plantje helemaal vertrapt.

Maar goed, de eitje smaakten heerlijk, want ze hadden niet alleen de kwalificatie van vrije uitloop, maar  haalden met gemak ook de aanduiding van scharrelkip met mega viergranen eieren.
Bij het eten van de eieren, dan moest je soms wel even slikken, als je wist dat ze ook nog gezellig tokkend met elkaar, een hagedis hadden zitten wegpikken!

Lancelot was heel de dag druk om iedereen bij elkaar te houden, het kippenhok lag iets hoger op de heuvel

en als hij beneden was en Josephine was b.v. druk bezig met het leggen van een ei, dan dacht ie daar moet ik als de kippen bij zijn.
Hij rende dan, bijna struikelend over zijn eigen poten, half laag vliegend en dan luidkeels kraaiend naar boven.
Even later weer in dezelfde vliegende vaart naar beneden, weer terug bij de andere dames!
Wij moesten er altijd om lachen, nogal een vermoeiende bezigheid dat een paar keer per dag te moeten doen.

Soms kon ik ze ook wel "achter het behang" plakken, als we b.v. op het terras zaten en de hele club zich zo nodig onder onze stoelen ging toiletteren met storende geluiden, gefladder, stof en muffe pluimvee lucht.

Hadden ze 2 en een halve hectare om te bivakkeren en pakweg 160 ha van de buren, nee dat moest onder onze stoelen.
Of als het regende gingen ze voor de keukendeur op de kokosmat onder het afdak zitten, als het dan  maar alleen  bij zitten bleef...!!

Om even terug te komen op de soep, nee daar zijn ze uiteindelijk niet in terecht gekomen. Wij aten alleen maar groente en fruit uit eigen tuin!

Josephine was een keer broeds geworden, we hadden haar apart gezet en ze liep na verloop van tijd rond met een parmantig kuiken achter zich aan.
Tot op een dag, we haar en haar kuiken niet meer zagen, nooit meer hebben gezien, zelfs geen sporen of iets dergelijks......waarschijnlijk door een vos meegenomen!

Het hok was toch anti-vos gemaakt; elke avond werd de deur door ons persoonlijk dichtgedaan.
`s Morgens waren ze selfsupporting, als ze van de stokken afkwamen en maar heel even op een plateautje gingen staan, dan ging het deurtje van het hok automatisch open en voilà dan konden ze hun gang gaan, de vrije natuur weer in.
Terwijl wij ons nog even in bed omdraaiden, zonder schuldgevoel dat die arme beesten maar in dat hok zaten.

Maar het verhaal is dus niet "eind goed, al goed", op een dag waren in één klap Lancelot, Geneviève, Gwendolyn en de twee andere dames spoorloos verdwenen..............!

Dat was even wennen na al die "gezellige" jaren samen, maar dat is ook La France Profonde en de natuurwet kan soms hard zijn.
Helaas wel en daar hebben we nooit zo goed aan kunnen wennen om dat soms van dichtbij mee te moeten maken.

==========================================================

Ik neem straks nog maar een koppie warme soep "in memorie van" ons clubje, ik zeg wel ons, maar eigenlijk waren het niet mijn kippen maar van DH !!

Groetjes Sylvia.