DAARGINDS, de groene heuvels

Neem ook een kijkje op mijn andere blog,

http://daarginds-in-de-groene-heuvels.blogspot.nl/

over onze kennismaking met Frankrijk, daarna onze zoektocht naar een leuk stekkie....!
Waar? Daarginds.................

maandag 31 mei 2010

Even voorstellen....

Dit is Vlek, heeft een minuscuul wit vlekje onder zijn kin, vandaar. Hij is de zoon van deze pluizige madame hieronder, Carbone.
francaise van geboorte.

Niet dat wij deze twee pas sinds vandaag in huis hebben, verre van dat, maar ze zijn niet zo fotogeniek als ze heel de winter op een zwarte bank liggen te slapen!

Carbone kwam op een dag bij ons aanlopen ( toen we nog in Frankrijk woonden), dochterlief ach, wat zielig, beetje mager was ze wel. Jullie raden het al in no-time woonde ze bij ons.
Op een dag kwam er een auto het erf oprijden, ik liep buiten met Minou ( zo hadden we haar genoemd) op mijn hielen. Er stapte een man uit de auto en hij begon in rap Frans met zijn armen omhoog geheven: Carbone ben je hier enz.!
Dus ze heette Carbone en had al eerder geprobeerd haar kittens mee naar ons te verhuizen, dat had Bruno (haar baas) nog kunnen verhinderen. Vandaar dar ze in het begin af en toe eens langs kwam. We hadden het al wel bij onze directe buren gevraagd, maar die waren geen kat kwijt.
Bruno woonde weliswaar hemelsbreed plm 1 km bij ons vandaan, maar over de weg was het veel verder, paar haarspeldbochten, heuvel op en af!
Carbone mocht met goedvinden van Bruno bij ons blijven, want ze vond het waarschijnlijk bij hem thuis een beetje te druk!! Ze hadden daar meerdere katten, hond, vogels, konijnen e.d.

In het begin als wij op familiebezoek naar Nederland gingen, dan hadden we voorzieningen voor haar eten getroffen en had ze overal lekkere plekjes om te liggen. Maar dan ging Madame nog wel even terug naar Bruno en Christine! Als wij dan thuiskwamen belden we naar Bruno en Christine omdat we Carbone nergens zagen en vroegen of ze bij hen was. Ja hoor en Christine had b.v. de hoorn nog niet op de haak gelegd (ja, die hadden ze echt!) of Carbone wilde naar buiten en ze meldde zich in no-time weer bij ons.
En dat is nu alweer ruim 12 jaar geleden.

Bruno en Christine zijn goede vrienden geworden, we hebben hun trouwerij meegemaakt en grand-mère (92 jaar)die uit Parijs bij hen kwam wonen en hun 2 zonen op zien groeien.

Carbone is niet meer zo zwart van vacht als haar naam doet vermoeden, vanwege een operatie, zeg maar een hormonenkwestie, maar ja je kunt niet altijd zo knap blijven als in je jonge jaren.
Ze is nu bijna 16 jaar.

Gr.Sylvia.

NB: Ben bezig met mijn vierde blok van Guute's CW BOM, het schiet op.


5 opmerkingen:

  1. Wat een leuk verhaal. Wat zijn het toch vreemde beesten die katten van ons.
    Groetjes Mascha

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat ontzettend leuk om te lezen, en wat een prachtige katten zijn het.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het zijn lieve katten.
    Maar dit verhaal achter Carbone kende ik nog niet. En ja hij wordt wel oud nu hoor met 16 jaar.
    Hoe vind hij het eigenlijk in Nederland wil hij nu niet terug naar Bruno en Christine.........

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Snifff, lees dit stukje met tranen in m'n ogen. Die arme Carbone die helemaal stressed- out van het gepeupel bij haar 1e huis, zelf haar 2e adresje uitkoos. Ze is ook zoooo lief en aanhalig :))).
    Komt er ook nog een stukje over Vlek en z'n verloren/vermiste broertje S.?

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt voor je reactie en wie weet tot een volgende keer.
Groetjes Sylvia.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...