Hanekammen....

Hier kom ik op omdat ik bij Berna een blogbericht las over een haan die ze ging maken en die wel een hele grote kam had.

Toen we nog in Frankrijk woonden kwamen vrienden van ons ieder jaar een week, omdat de mannen samen muziek componeren, teksten schrijven e.d. Wij de vrouwen vermaakten ons prima, beetje bijpraten, koken, tuinieren en wij waren de "rodies" als er gefilmd werd.

Bij iedere song werd namelijk een clip opgenomen en dat was lachen geblazen, plus dat het een aantal bloepers opleverden.

Traditiegetrouw gingen we ook altijd 1x uit eten. Toen gingen we naar een restaurant in een naburig dorp en dat heette "Au Tilleul" (onder de linde), terwijl er geen linde te bekennen was. Wel prachtig rood bloeiende kastanjebomen rondom het plein.

Maar goed, binnen was het gezellig en wij gingen onder het genot van een Kir het menu bestuderen. Wikken, wegen, vis of vlees, OK ieder had zijn keuze gemaakt.

Bij het opgeven van de bestelling vroeg DH ineens aan de serveerster wat het menu "terroir" was, dat was een soort streekmenu, gebaseerd op ingrediënten zoals ze vroeger aten. Hij wilde dat wel proberen, dus veranderde op het laatste moment van gedachten.

Voorgerecht werd geserveerd, het is me niet bijgebleven wat wij drieën hadden, maar DH kreeg een bord voor zich gevuld met een grijsachtige substantie, beetje drillerig, wee luchtje en het nodigde allerminst uit om daar op aan te vallen. We zaten het te bestuderen en te gissen wat het zou zijn?! We vroegen het de serveerster en die zei: "Hanekammen"!

Wij verbaasd "hanekammen"?, ja dat aten ze vroeger hier in de streek en weg was ze!

Wij bleven de prut bestuderen en onze vriend durfde het wel aan om een stukje te proberen, het smaakte nergens naar! DH was gelijk genezen van z'n menu terroir en dacht met angst en beven aan het hoofdgerecht.

De kwartel die ik later kreeg, smaakte me ook ineens niet meer en ik had medelijden met het kleine lijfje dat bruin gegrild op mijn bord lag.

Dus de haan zien wij liever op een stok zitten in gezelschap van zijn hennen, dan ook maar een minuscuul stukje van zijn lijf op een bord en laat de kwartels wat mij betreft ook maar lekker vliegen.

Eet smakelijk allemaal, groetjes Sylvia.