De bedoeling is om elke eerste vrijdag van de maand iets te posten naar aanleiding van het opgegeven woord.
Kijk maar eens bij Elizabeth, daar staat de lijst met woorden die aan de beurt komen.
Vandaag is her woord:
Vakantiebestemming.
Het is duidelijk dat het favoriete land voor ons Frankrijk is. We hebben er niet voor niks 13 jaar achter elkaar gewoond, eerst alleen de vakantie en ruim 10 jaar permanent.
===============
De tweede dag begon het pas echt voor ons, want dan kwamen we op die heerlijke stille Franse wegen.
Van die weggetjes waar je soms door een dorp kwam, zonder dat we onze snelheid, toegestaan in de bebouwde kom, konden aanpassen en waar maar drie huizen en een kerk stonden. We hadden het dorp al weer achter ons liggen voordat we er erg in hadden.
Soms was het dorp iets groter en was er een winkel, waar de dorpelingen in ieder geval de dagelijkse boodschappen konden doen. Vaak was die winkel tegelijkertijd de plaatselijke kroeg met terras.
We gingen weleens op zo'n terras zitten, bestelden een kopje koffie en gingen dan eens rustig alles zitten bekijken.
Een paar vrouwen, in bloemetjesjurken op oude slippers of met kaplaarzen aan. Met een stokbrood onder hun arm, een plastic tasje met een paar boodschapjes in hun hand, waren ze in een druk gesprek verwikkeld.
Waarschijnlijk waren ze de laatste nieuwtjes aan het uitwisselen.
Of bijvoorbeeld twee mannen die elkaar tegen kwamen, elkaar de hand schudden en natuurlijk het onvermijdelijke: "Ca va?" tegen elkaar zeiden.
Vervolgens hadden zij zo op het oog een geanimeerd gesprek met veel gebaren, waarbij ze
vaak moesten lachen.
Soms sloeg de een de ander eens amicaal op de bovenarm, liep vervolgens vijf meter, al pratend verder om daarna weer terug te komen, omdat er een derde bij kwam en het hele ritueel opnieuw kon beginnen.
Een dergelijke stop onderweg is heel wat anders dan op een drukke parkeerplaats aan de snelweg.
=============
In Annonay slenterden we een beetje rond. Tijdens onze wandeling begon het ineens te stortregenen. Wij stonden onder een plataan te schuilen.
Door de droogte zat er een dikke laag stof op de bladeren.
Toen we later in ons hotel aankwamen, zag ik er in mijn witte blazer uit als een verzopen Dalmatiër.
De Ardèche; een prachtig landschap, variërend van vrij vlak, heuvelachtig naar een berglandschap.
Op een landweggetje parkeerden we onze auto aan de kant.
We gingen op een verweerd muurtje zitten en lieten de puurheid van de natuur op ons inwerken.
Achter ons rug had de natuur ook goed zijn best gedaan. Kleine perzikenbomen, van onder tot boven vol met rijpe fluweelachtige vitamine ballen!
De takken bezweken zowat onder hun gewicht.
========================
In Rue zijn we een poosje op een bank op het stationnetje gaan zitten.
Joep haalde herinneringen op, aan een eendenjacht en andere dingen, die hij in Rue had meegemaakt.
In Le Treport, een plaatsje aan de kust namen we ook een kijkje.
Het leek wel alsof we op de White Cliffs van Dover stonden. We genoten in deze plaatsjes aan de kust van de heerlijke zoute zeelucht, het rinkelen van het tuig van de boten, het wapperen van de vlaggen en de krijsende meeuwen.
In Dieppe leek de afgemeerde ferry-boot op een flatgebouw midden in de stad.
We vervolgden onze route via plaatsjes met namen die iets prettiger in het gehoord liggen dan Katwijk of Cadzand.
Klinkende namen zoals Veules les Roses; St.Valery en Caux en Veulettes sur Mer.
==================
Normandië biedt een afwisselend landschap; heuvels, open vlaktes, hoge krijtrotsen, mooie baaien en soms brede zandstranden.
Vaak zagen we op idyllische plekjes de leuke vakwerkhuizen. De vakken waren meestal wit met daar tussen waarschijnlijk eeuwenoud hout.
Hoge rode gemetselde schoorstenen en bakken met rode geraniums in de vensterbanken zorgden voor een kleurig geheel.
==================
ia Parijs, Orléans en Vierzon, waar destijds de snelweg eindigde, gingen we richting Limoges, via de N20.
Op een gegeven moment net buiten Limoges kwamen we in een file te staan.
Door onze jarenlange ervaring om alternatieve routes te kiezen was het voor ons geen probleem om via St.Yrieix la Peche; Hautefort en Salignac-Eyvigues ons doel te bereiken.
Alleen het laatste gedeelte van de route vond Joep minder geslaagd, want na iedere bocht zat, zoals hij beweerde, een diepe kuil in het wegdek.
Tja, een Spitfire veert nu eenmaal minder goed dan een Deux Chevaux!
==================================================
Ik zou bijna zeggen: "Zo is het gekomen en tot op de dag van vandaag gebleven!"
Groetjes Sylvia.
.jpg)
