Even iets anders tussendoor.

Ik was al een poosje van plan om een hoes voor mijn zwarte Singer naaimachine te maken, want die had alleen maar zo'n dun goedkoop plastic hoesje.

Een beetje zuinig zou ik zeggen,  want in Amerika zag ik dat hij  in een mooie rode koffer met een grote S erop, geleverd kan worden.

Een poos geleden had ik me al verdiept in een patroon, maar de zwarte Singer is nogal fors uitgevallen, dus ga ik proberen de hoes op maat te maken.

Overzee had ik ooit grappige stofjes besteld met afbeeldingen die met naaiwerk te maken hebben.

Nu heb ik gekozen voor deze ludieke benadering, want op de afbeeldingen gaat er niks goed !!!!

Gisteravond heb ik de voorkant door gestikt op de machine.

De binnenkant wordt wat kleuriger.

Maar goed voorlopig moet er nog een model in komen. Ik wil hem zo maken dat hij aan 2 kanten te gebruiken is.

Niet een klusje dat 1-2-3 is geklaard, maar af en toe als ik zin heb, er aan werken, dan moet het toch een keer een hoes worden (hoop ik!!).   

Groetjes Sylvia. 

Patchen en patchen !

Laatst toen we bij onze DD gingen logeren had onze kleindochter als verrassing ook iets gepatcht !

Keurig ingepakt met lintje kregen we het toen we aankwamen.

Weer eens een andere kijk op patchen, maar dan zonder lapjes. 

Uiteraard gaat dit kunstwerk in de map, waarin ik allerlei tekeningen, kaarten e.d. van de kleinkinderen bewaar, voorzien van een datum. 

Is voor hen ook leuk voor later. 

Zo vond ik in de spullen van mijn moeder een ansichtkaart uit 1954, die ik geschreven had aan mijn vader toen hij in een sanatorium lag.

Kun je nagaan bijna 60 jaar geleden geschreven.

Vreselijk oud moet ik dan nu al zijn..........!!!!

Of misschien kon ik al heel vroeg schrijven, kan ook...!

Maar nu het andere patchen; van de week nog een rood huis gemaakt, nadat ik eerst  op een avond voor niks had zitten fröbelen.
Ik had de verkeerde maten  gesneden voor het rechterblok van 6 inch. van het linker huis.

Toen ik de driehoeken tot een vierkant had genaaid, ging er een lichtje branden......oeps; foutje!!

Vanavond heb ik me ruim een uur vermaakt met het op en afspelden van allerlei stofjes met verschillende kleuren, dessins.

Op zoek welke het beste zouden zijn als sashing en rand.

Eerlijk gezegd ben ik er nog niet uit.

Kijk dit is misschien een beetje heftig?!?

Voorlopig maar eens laten bezinken.

Prettig weekend voor iedereen en we hebben zicht op prima quiltweer, zo te horen.

Lekker warm binnen.

Groetjes Sylvia. 

Back to normal !?

Weer terug van 2 dagen Zeeland.
Nu moest o.a. de jongste DD voor een dagopname naar het ziekenhuis.
 Dat is gelukkig goed verlopen en 

nu hopen we dat we voorlopig min of meer "back to normal"  kunnen gaan.

Uiteraard valt er nog wel het één en ander af te handelen in verband met het overlijden van mijn moeder, maar de "druk" is van de ketel; zogezegd.

Bij deze iedereen hartelijk bedankt voor de meelevende en lieve reacties.

Nu maar eens een beetje uitrusten en letterlijk en figuurlijk de draad weer oppakken!

Groetjes Sylvia.

Heel véél kilometers....

hebben we in de maand februari gereden, ruim 1400, en vorige week in maart nog eens 480km voor de crematie van mijn moeder.

Tijdens die lange ritten zorgde ik wel dat ik wat te doen had, dus tijdig wat voorbereiden voor de VariaHexen. 

Een mooi te hanteren karweitje! Zelfs op de hotelkamer, na een diner is het  even een leuk tijdverdrijf, je hoofd leeg maken en dan maar hopen dat je goed kunt slapen.

De rijen zitten nog niet aan elkaar vast, maar ik vind het wel belangrijk dat de kleuren en diverse modellen van de blokken een beetje leuk verdeeld komen te zitten.

Verder stond mijn hoofd er niet naar om echt creatief bezig te zijn, zoals b.v.nieuwe blokken voor mijn rood/witte quilt bedenken of zoeken. Maar we hebben geen haast!!

Vreselijk die kou hè? Laten "ze" je even aan de lente ruiken en nu weer winter!!!
Maar goed, we moeten het maar nemen zoals het uitvalt, maar ik denk dat iedereen wel toe is aan een "spring is in the air" gevoel.

Groetjes Sylvia.

Droevige lentedag.

Vandaag op de eerste echte mooie dag van het jaar, hebben we helaas afscheid moeten nemen van mijn oude moeder. (95 jaar)

Vorige week donderdag om kwart over negen 's morgens werden wij door de dokter van het verzorgingshuis voor dementerenden, waar zij verbleef, in Terneuzen gebeld. 

Zij had longontsteking en het ging niet goed.

 Op de vraag of dit haar einde zou kunnen betekenen, kregen we een bevestigend antwoord, want haar hart kon het niet aan.

Wij waren druk bezig, koffer pakken met in ons achterhoofd de vraag voor hoeveel dagen we het  hotel moesten boeken e.d.

Echter om tien uur kregen wij een telefoontje dat ze was overleden.

Uiteraard is de het mooi als je de leeftijd van 95 jaar mag bereiken, maar eigenlijk konden  we de laatste jaren al niet meer normaal met haar communiceren.

Altijd maar raden wat er in haar omging, omdat ze ook niet meer kon praten.

Eigenlijk heb je dus steeds in etappes afscheid moeten nemen van iemand, die je moeder was, een sterke vrouw met gevoel voor humor enz.

Op de kaart hebben we een gedichtje gezet, gemaakt door mijn DH, hier komt het:

Het stille dwalen 

 nu voorbij

De onmacht afgebroken

Dit trage einde

maakt mij vrij

in eeuwigheid vervlogen

Ik heb zelf een bloemstuk voor op de kist gemaakt en een quilt er overheen gelegd.

In besloten kring hebben we afscheid van haar genomen.

Het is goed zo.

Groetjes Sylvia.