DAARGINDS, de groene heuvels

Neem ook een kijkje op mijn andere blog,

http://daarginds-in-de-groene-heuvels.blogspot.nl/

over onze kennismaking met Frankrijk, daarna onze zoektocht naar een leuk stekkie....!
Waar? Daarginds.................

zaterdag 24 december 2011

Niet wéér een Kerstliedje, hè!

Dat was vorig jaar de titel van het Kerstliedje, dat mijn DH met de muzikale helft van JAR had gemaakt en waar wij met kinderen en kleinkinderen voorbij komen.
Maar goed Kerst is Kerst, want hoe lang gaat Rudolph al niet mee!....wij allemaal gelukkig een jaartje ouder, dus jullie kunnen rustig nog een kijkje nemen op:


Dit jaar dus echt niet wéér een kerstliedje, ze waren te druk met andere projecten





                                                           Voor alle lezers van mijn blog,
                     met veel creativiteit, quilt plezier en vooral goede gezondheid in het nieuwe jaar.

Groetjes Sylvia.

donderdag 22 december 2011

Nog even tijd voor een blogje.

Zoals iedereen druk, druk, druk met voorbereidingen voor Kerst, boodschappen doen, bedden klaarmaken voor de kinderen en kleinkinderen noem maar op.
Toch nu nog even tijd, want onze maaltijd straks is in een paar minuten gepiept, erwtensoep uit de diepvries.

Ook van de week nog even een kerstkussen gemaakt van het 10 minuten blok:



                                                           en detail, die siersteken zitten niet voor niks op de machine !


Ben ook al eens gedoken in mijn voorraad scraps voor de mini huisjes



Ooit had ik de scraps keurig op kleur in doorzichtige zakken gedaan, maar daar heb ik in de loop der tijd weer een rommeltje van gemaakt.


Uit de restanten van Guute's AQ zullen ook nog heel wat huuskes tevoorschijn kunnen komen.

Ben ook aan het uitproberen wat het handigste is, paperpiecing of met de hand d.m.v. de malletjes.



Een beetje organisatie kan ook geen kwaad met al die kleine frutsel stukjes, dus voorlopig even alles in dit doosje gedaan.

Volgend jaar krijgen we het druk, huisjes maken, bij elkaar kijken hoe de stand is....maar of ik er 366 ga redden, nou dat zien we wel!
Ze worden wel heel erg leuk, vind ik.
Groetjes Sylvia.

maandag 19 december 2011

Van kattenbelletje naar quilttop!

Volgens de dikke... (Kramer) betekent het woord "kattenbelletje",  o.a. een kort onzorgvuldig briefje.

In dit geval is het een kort briefje/tekening/berekening zeg maar aan mezelf!


 Zo begin ik eerst de te gebruiken stofjes een beetje in me op te nemen, wat geklieder op een briefje, wegstrepen, schetsjes weggooien en uiteindelijk blijven deze twee briefjes over.

Meestal komt de inspiratie b.v. tijdens het koffiedrinken of als ik de bedden aan het verschonen ben.  Dan moet ik even "nodig" naar mijn werkkamer en kriebel wat op het eerste de beste papiertje wat ik tegen kom,  om vervolgens verder te worstelen met dekbedhoezen e.d.


Bij het maken van deze quilttop heb ik een paar keer voor de lol getimed of ik zo`n blok in tien minuten in elkaar kon zetten, bij mij duurde het een kwartier....!

Je moet bij deze techniek wel goed in de gaten houden welke blokken je tegenover elkaar wilt hebben, in mijn geval licht gekleurd tegenover licht (ter) en donker tegenover donker(der).  In het begin gaat dat wel eens fout en dan duurt zo`n blok een "stiefkwartiertje".
Nou ja, het is geen aangenomen werk dus wat maakt `t uit.

Het ontwerpen van de rand is altijd een uitdaging, dan kun je namelijk allerlei mogelijkheden uitproberen (op de designwall; ahum: oud laken gespeld op een quilt) d.m.v. vouwen en spelden van de stof en al gauw zien wat leuk is of niet.


Bij deze is het er op neergekomen dat in de hoeken de stof horizontaal en verticaal hetzelfde moeten zijn, geeft een rustig effect.


Van de week, samen met de vriendin waar ik hem voor heb gemaakt, de achterkant uitgezocht en dat werd zomaar iets uit de voorraad!

Tussen de bedrijven door ook de "nepperd"kerstboom opgezet, we hebben een nieuwe aangeschaft, met de vorige hebben we bijna 20 jaar gedaan!


Dit keer één, vind ik, elegant model een "slim-line", zo geheten..... wist niet dat het bij kerstbomen ook bestond ( bij mij  niet!) maar zo stond het in de folder. 
Dit jaar is het allemaal goud wat er blinkt.

Groetjes Sylvia.





dinsdag 13 december 2011

Even voorang...

voor Marrie-Jette klik hier .
Eigenlijk had ik al een berichtje in concepten klaar staan, maar vanmorgen op onze Bee had Marrie-Jette een leuke verrassing voor ons.

Ze was haar lapjesvoorraad aan het reorganiseren en sjouwde door wind en regen een boodschappentas vol met let op! allemaal zelf geverfde lapjes, waar wij met ons vieren naar hartelust lapjes mochten uitzoeken.

Ga eerst maar eens een kijkje nemen op haar blog, want ze maakt me toch mooie dingen!

En hier dan even een indruk van onze "buit" per persoon:


Het was jammer dat we geen foto hebben gemaakt toen alles op de tafel lag, maar hier nog een foto

van de stapeltjes lapjes, die ik genomen heb toen ik thuis was.



         En vouw een lapje open, dan sta je versteld van het dessin dat is ontstaan.



                                                           Deze, is het geen plaatje!


                                                      
We hebben ons dus prima vermaakt, niet veel gewerkt maar plezier gehad en Marrie Jette, je wist het al, maar we zijn er  heel erg blij mee.

Groetjes Sylvia.

maandag 5 december 2011

Stukje huisvlijt gevonden...

Op zoek naar bepaalde foto's die ik op CD had gezet, kwam ik deze tegen:



Onze kleindochter, 6 maanden oud (2004) in een patchworkjasje, gemaakt door Oma. Eerlijk gezegd was de pasvorm niet zodanig comfortabel zittend om het elke dag te dragen. Ik weet nog wel dat het een heel gepriegel was en dat er aardig wat uurtjes in gingen zitten.
Het blijft schattig om te zien, vind ik!
Mijn dochter heeft het jasje trouwens wel bewaard .

Groetjes Sylvia.

vrijdag 2 december 2011

building houses

from scraps, daar ga ik aan meedoen.
Zie het icoontje hiernaast voor verdere informatie.
Nu zijn er al 190 deelnemers, dat wordt straks één grote huizen familie, maar de te maken huisjes zijn juist erg klein.

Huisjes quilts vind ik zo wie zo altijd leuk en ach een projectje meer of minder...!
Aan scraps heb ik geen gebrek, in alle kleuren ruim voorradig.



                                       Hier nog een keer mijn eerste quilt, een huizen quilt.




                                            Nu mag deze quilt afgewisseld met




                                                                deze op het logeerbed liggen.


De huizen quilt is na elf jaar zelfs in gebruik bij de katten in een fauteuil.
Weet je ... bij het zien van hoe ze zich in allerlei bochten wrongen en min of meer hysterisch/hulpeloos uit hun ogen keken en voorzichtig met voorpoot probeerden er op/in te klimmen,  als ik met een quilt beneden kwam om door te quilten, tja...toen ik dacht ik ach laat ze ook lol hebben!!
Ze (zie onder label, Frankrijk, Even voorstellen!) worden uiteindelijk ook al een dagje ouder en nu is het vaak; opgestaan plaats vergaan, want ondanks dat ze een bloedband, 1ste graad nog wel met elkaar hebben, gaan ze heus niet samen in een stoel liggen.

Prettige Sinterklaas viering voor iedereen, waar de Sint toevallig langskomt en weet dat er ook quiltsters in huis zijn, wie weet levert dat hier en daar nog een leuk lappie op !

Groetjes Sylvia.



vrijdag 25 november 2011

Stof Allergie...

dat heb ik al jaren, dat is heel wat anders dan "stofjes (lapjes!)-allergie", daar heb ik gelukkig geen last van, gezien de voorraad....! Dat is meer een besmettelijk virus.

Toch heeft dit keer mijn allergie te maken met stofjes (lapjes).
Vannacht toen ik even niet kon slapen, was ik  in de weer met stukjes snijden van een Jelly roll, in no-time begon ik weer te niezen en liep het water uit mijn neus.
Ineens begon me iets te dagen waarom ik de afgelopen dagen steeds keelpijn, prikogen en loopneus had en dat begon meestal 's avonds of 's nachts.

Conclusie de schuld er van zijn deze stofpummeltjes die vrijkomen van een charmpack of jelly roll.

Zojuist heb ik alles stofvrij gemaakt op mijn werktafel en vloer. Ik heb al speciaal zo'n oplaadbare steelstofzuiger aangeschaft om de boel steeds even bij te werken.


Nu naai ik zolang ik met de jelly roll en charmpack bezig ben met een vochtig microvezeldoekje in de aanslag. Zou toch moeten helpen!



Hier nog even een foto van de lapjes die ik van Janine heb ontvangen via de Charm Club.

Dit keer had ik als voorkeur bruin/ecru opgegeven, bedankt hoor, ze zijn leuk en komen vast wel eens van pas.


De tekst  van Godfried Bomans, op de bijgevoegde kaart, wil ik jullie niet onthouden.
Wat kon die man een mooie dingen zeggen en schrijven !

Prettig weekend,
Groetjes Sylvia.

donderdag 17 november 2011

Een dagje dubbe(le)n.

Daar bedoel ik een quilt mee en om over de herkomst van deze top te lezen; (klik hier) .(Twee blogjes daarover verschijnen onder dit blogje).
Eigenlijk is het een schande dat hij al zo lang in de kast lligt, dus voordat onze kleindochter verliefd, verloofd en getrouwd is moet hij AF!

Kijk quilten is een heerlijke hobby, maar het dubbelen, poeh.... daar moet je voor "in the mood" zijn!
Dat was in kennerlijk vorige week, dus op mijn werkkamer aan de slag.
Iedereen weet wat voor precies werkje dat sandwichen is. Nadat alles aan de tafel zat vastgeplakt, althans een gedeelte, want zo groot is mijn werktafel nou ook weer niet, ben ik met de microstitch gaan schieten.



Het was net een soort stoelendans rond de tafel, maar dan wel met hetzelfde aantal stoelen!
 Ik liet de stoelen een beetje verder van de tafel af staan, zo kon ik van de één op de ander hoppen,  om te voorkomen dat mijn 3 lagen zouden verschuiven. Zittend kun je je rug nog een beetje sparen.
Ik heb een houten klerenhanger onder de quilt geschoven en dan maar schieten, er zitten 2000 van die dingen in!
De volgende dag ook maar gelijk mijn 10 minuten blok-quilt gedubbeld, want de chaos op mijn kamer was toch al compleet.

Met dubben bedoel ik, dat ik er nog niet uit ben wat ik nou prettiger vind, tacken gaat snel, maar er moet altijd iets onder geschoven worden met het risico voor "lubben" aan de achterkant.
Met rijgen kan alles lekker vastgeplakt blijven liggen!
Conclusie: ieder voordeel heeft zijn nadeel!  om maar even deze gevleugelde woorden van Johan Cruijff te gebruiken.


                                                      De achterkant.

Ik ben ook al begonnen aan de quilt voor mijn vriendin.

                                   De 10 minuten blokken met de serie Prayer Flag van Moda.

Voordeel van deze blokken; gaan lekker snel!
Nadeel, moet ik binnenkort weer gaan dubbelen....!

Maar goed als je de eerste quiltsteken weer hebt gemaakt krijg je ook weer plezier in het doorquilten.

Groetjes Sylvia.

zondag 6 november 2011

Witte zwanen, nieuwe blokken en blauwe top.

Na de prachtige zonnige dagen die we van de week gehad hebben, was het hier vandaag in de polder triest grijs.
DH en ik vonden dat we toch wel even een frisse neus moesten halen en de beentjes even moesten strekken, dus hebben we een wandeling gemaakt om de Spijkvijver.

Van de zomer waren we daar wel eens met de kleinkinderen en toen was er een hele zwanen familie die de vijvers goed bewaakte.




                                  Nu waren alleen vader en moeder nog maar thuis denk ik zo. 

Wat het quilten betreft moet ik bekennen dat ik toch wéér aan iets nieuws begonnen ben.


Ik heb diverse lapjes uit de serie Caffé Latte al een poosje in de kast liggen, met in mijn achterhoofd ooit iets ton sur ton daarvan te maken. Helaas komen de kleuren niet helemaal goed over, zijn in het echt  lichter van kleur.


Eerst dacht ik aan een bargello maar met dit simpele blok vind ik dat  het geheel iets levendiger zal overkomen, als het af is !  Gelukkig vond ik nog wat aanvullende lapjes in de voorraad die het er goed bij doen.

De bestelde stof voor de quilt, die ik voor mijn vriendin ga maken is onderweg, dus zodra die binnen is heeft die quilt voorrang.

                                                     De blauwe top is ook af.

Allemaal een prettige en vruchtbare quiltweek,

groetjes Sylvia.

zondag 30 oktober 2011

Niet goed voor de lijn en portemonnaie...

en het heeft niets met patchwork te maken!

De laatste tijd is mijn DH regelmatig meegeweest met boodschappen doen, omdat ik me nog niet zo safe voel als ik alleen ga!
Héél gezellig natuurlijk, maar in sommige winkels was ik hem ineens kwijt en ging hij even "zelfstandig" shoppen, terwijl ik keurig volgens mijn lijstje te werk ging.

 Wat dachten jullie van "Double Clotted Cream" in een potje,  volgens onze dochter hadden ze daar ook de onvervalste Engelse Bacon (hebben we dus), de biologisch roomboter moest ook nog, 2 roombroodjes (brbrbr!) en een zak echte pepernoten, die moeten vast lekker zijn!

Maar ja, om nou toch wel een prijzig potje clotted cream op een boterham met jam te smeren, dan komt `t niet zo tot z`n recht.

Vanmiddag dus een even in mijn kookboeken en notities gedoken en het recept van scones opgezocht.


                                        Ik moet zeggen dat het dit keer perfect lukte, mooi formaat en hoogte.
Voorheen had ik van die petieterige dingen, maar (daar ben ik nu achter) je moet het deeg echt wel tot 2 cm hoogte uitrollen, niet minder......ik heb het met de rolmaat gecontroleerd!



                     Zie hier het resultaat, niet te versmaden met kopje Engelse Tetley Tea, biologische jam van die Zweedse woonwinkel en of course the Cream.

Ik heb bescheiden meegedaan, kan toch moeilijk op een volkoren biscuitje gaan zitten knabbelen, na al die moeite.


                                             Dus de royale klodders cream horen bij DH.

Daarna hebben we wel een wandeling gemaakt hoor en gisteren ook al een boswandeling in De Dellen bij Heerde.


                                 Mooi met al die Herfstkleuren en het was heerlijk weer.

Op de terugweg, al hier in de polder, zagen we een heteluchtballon al akelig dicht boven een huis, was maar aan het gassen...





                                                           en toen ging het vlak achter ons langs niet helemaal goed!

Groetjes Sylvia.

woensdag 26 oktober 2011

Een pak van mijn hart!

En misschien kan ik hier mijn hart ook nog eens luchten...!

Drie weken op een uitslag zitten wachten na een myocardscan, dan kunnen ze dus zien of er vernauwingen in de kransslagaders zijn, duurt echt wel lang hoor.
Gisteren was het dan zover.  Het spreekuur bij de cardioloog liep een beetje uit en dan word je toch wel zenuwachtig als je daar zit te wachten, gelukkig met mijn DH als steun, maar die was dit keer ook niet zo rustig.

Gelukkig kon de cardioloog ons goed nieuws vertellen, dat er geen vernauwingen zijn en ook geen aderverkalking , ook de 24 uurs registratie van mijn hart gaf geen rare afwijkingen aan.
Dat was een hele opluchting, dus geen scenario's van dotteren tot in het ergste geval by-passes.
De te hoge hart-enzyme waarde en zuurstofgebrek in augustus j.l. duidden op een tijdelijke verkramping van de kransslagader.
Nu heb ik er wéér een medicijn  bij gekregen om de aderen wat wijder te houden.

Het enige wat ik nu hoop is, dat ik met de wetenschap van het bovenstaande ook nog verlost word van mijn paniekaanvallen! Suggestie`s of ervaringen welkom!
Volgens de huisarts komt dat vaak voor bij mensen die met een belangrijk orgaan, zoals hart of longen ziekenhuis in en uit zijn geweest, want je vertrouwt je eigen lichaam niet meer.
In totaal ben ik nu twee en een half jaar aan het tobben, 3 opnames en tig keren naar de spoedeisende hulp, in eigen auto of per ambulance. Toen nog voor de hartritmestoornis, waarbij mijn pols soms opliep tot 277 slagen per minuut. Daarvoor heb ik vorig jaar de ablatie aan mijn AV-knoop ondergaan en  dat was in één woord: afschuwelijk!!! 
Maar de behandeling was wel geslaagd, hoewel er nog een stoornis zat in de rechterboezem, die ze op dat moment gedeeltelijk konden verhelpen. Met medicijnen is dat nu gelukkig wel onder controle te houden.

Tja, dus ja al met al een pak van mijn (ons) hart. Voor wat betreft de paniekaanvallen wordt het kiezen, behandelen met medicijnen of praten met een psycholoog....?!
Enigszins hebben we nog hoop dat nu we meer weten over de toestand van mijn hart, de angst/paniek misschien eerst vanzelf minder gaat worden en uiteindelijk over gaat.
Om nog wat "hartekreten" er tegen aan te gooien; dat had ik dus op mijn hart en "we steken onszelf nog even een hart onder de riem".
Kan moeilijk zeggen:  Bedankt voor een luisterend oor, laten we dat dan maar vrij vertalen: voor een lezend oog....!
Raar eigenlijk al die gezegdes, vooral als je er zelf aan gaat sleutelen!

Groetjes Sylvia.

zaterdag 22 oktober 2011

`t Kan alle kanten op gaan...

Gisteren even op de maandelijkse Bee geweest bij http://www.magdaleentje.nl/ in Oldebroek. Ik had de laatste maanden al zo vaak verstek moeten laten gaan, dus vond ik het leuk iedereen weer te zien.

Daar in het ecchie mijn Affo van de One Block Wonder quilt en mijn top van het "10 minuten blok" laten zien.


Ik heb dit patroon gekocht, ter inspiratie, want het kriebelt de laatste tijd toch wel om weer eens iets met huisjes te gaan doen.
Het liefst ontwerp ik zelf iets met allemaal verschillende huisjes.
Hoewel; de Jelly rollen liggen ook wel te lonken in de kast......!

Ik heb ook nog een jarige vriendin als cadeau een "tegoedbon"  voor een nog te maken quilt naar keuze gedaan. Daar kan ik moeilijk een "10 -jaren plan" van maken! Dus die heeft voorrang.

We zien wel hoe de "quiltpet" staat, want ondanks bovenstaande wensen/ideeën kan het zomaar ineens iets heel anders worden! Rare mensen die quiltsters.....?! Voel je niet aangesproken, want is het nou zo:
"Weten ze niet wat ze willen of willen ze te veel? " ......... ik denk het laatste!
Net zo iets als "to be or not to be".


                             Maar goed, ondertussen ben ik weer met mijn blauwe top verder gegaan.



                       Voor de rand kreeg ik ineens het idee om de gebruikte malletjes uit het middenstuk aan de achterkant te appliceren, had ik ineens zin in.
De rand zit nog maar met spelden vast, hoor!

Iedereen een prettig weekend,
groetjes Sylvia.

donderdag 13 oktober 2011

Ik haak nog even in ....,

niet op een kunstzinning haakwerkje, maar op de omschrijving - zie vorig blogje - van onze Bee`s in Frankrijk.

Ik zag net op de kalender een foto van zo`n imposant hert die staat te burlen!
Het deed me denken aan een Bee van ons in Frankrijk bij één van de dames, die zoals wij het noemden aan de andere kant van het bos woonde, zo`n slordige 30 km. Dan heb ik het wel over het grootste eikenbos van Europa; namelijk het Fôret de Tronçais, plm 11.000 ha.

Als we naar haar toegingen dan carpoolde we wel, we gingen met z`n vieren in één auto.
Een keer op de terugweg 's avonds rond 11.00 uur, kwam de chauffeuse,  in deze tijd van het jaar op het idee om naar het burlen van bronstige herten te gaan luisteren. Vonden we een goed idee.
Ze slaat ineens linksaf, van de toch al pikdonkere bosweg, ergens een hobbelige pad in, nog een paar keer, want soms konden we niet verder door omgevallen bomen of grote takken...! We denderen door kuilen en stoppen.
Ze zet de motor van de auto af, om de rust in het bos niet te verstoren, dooft de lichten en wij verplicht met de ramen open, hoofd half buiten boord, stil luisteren. Horen niks!
Zegt ze ineens:" O, shit, ik hoop dat de auto wil starten, want de accu is een beetje zwak!"
Nou de zenuwen gieren gelijk door mijn keel en ik zeg: "Hoe moeten we in Godsnaam het thuisfront  duidelijk maken waar we zijn??"
 Ondanks 4 mobiele telefoons, zonder bereik toch niet zo'n rare vraag!
OK, we zitten nog even braaf te luisteren, zeggen steeds "ststst" hoor jij wat tegen elkaar, maar nee hoor, niks, rien du tout.
Zien we ineens in de verte een paar koplampen dichterbij komen en ook ineens weer doven.
Gelukkig..... die waren met hetzelfde bezig als wij!

Weet haast zeker, dat ik als eerste zei: "Ik moet plassen, gevolgd door nummer twee, die moest ook!"
Advies: "Ga in het bos zitten.."!
"Nee bedankt, zitten we daar en dan gooit die vent (van onze onzichtbare tegenligger en er van uitgaande dat 't een vent was!) de lichten aan en dan zitten we in de schijnwerpers!"
"Laten we maar naar huis gaan, ze worden bang en moeten plàssen....!" is de nuchtere conclusie van nummer drie.
Wonder boven wonder, weliswaar na enige aarzeling start de auto, lichten aan en toen we in de buurt van de tegenligger kwamen, werden die lichten ook ontstoken.
Eenmaal weer terug op de doorgaande route, stoppen we nog éénmaal, maar nu gewoon aan de kant van de weg. Geen lichten uit of motor af, ramen open en inderdaad daar aan de rand van het bos klinkt het imposante geburl, echt een angstaanjagend oergeluid; gevolgd door een "echte" echo.

Ons huis was het dichtste bij, dus dat werd hardlopen naar het toilet.

                                                    ******************

Ik zit niet alleen maar verhaaltjes te schrijven hoor..... ! Heb ook nog mijn One Block Wonder quilt klaar, dus een AFFO.


                                          Hier enkele details van het doorquilten.






                                                                                  Achterkant.

Ik vind het altijd moeilijk om de juiste kleur op de foto's over te brengen, maar ja het zij zo.

Groetjes Sylvia.

zondag 9 oktober 2011

Je hebt Bee`s en Bee`s.....,

waar slaat dat op zouden jullie denken. Een Bee is toch om met elkaar gezellig te quilten, kletsen, lachen, over en weer advies geven of zelfs aan een gezamenlijk project werken?

Ik kom er op, omdat de Herfst z`n intrede heeft gedaan en ga nu even terug naar mijn Franse tijd.

" In Frankrijk wilden we altijd onze Bee`s `s avonds houden, want overdag had iedereen genoeg te doen,
boomgaard en moestuin, paarden, kippen,  noem maar op en niet te vergeten het mooie weer.
Soms werd er wel eens op een middag afgesproken om b.v. met z`n allen appels te plukken of samen op z`n minst 40 km te rijden naar een quiltwinkel.
De donderdagmiddag was echter heilig voor mij met mijn quiltvriendin C en de vrijdagmiddag om de 14 dagen voor onze Patchclub.

Het verschil in Bee`s zat hem in de manier van samenkomen van mijn andere clubje van 7 (Nederlands en Engelse nationaliteit). We hielden het om de beurt bij iemand thuis en iedereen woonde nogal ruim en vrij gelegen!

Dus, stel je voor; je rijdt `s avonds echt in het pikkedonker over 's heerens wegen, zonder lantaarnpalen in de middle of nowhere en je hoopt geen klapband te krijgen.....
 Je kent wel ieder bochtje, je weet waar het bos begint of eindigt, let goed op eventuele glinsterende oogjes in de bermen, ziet b.v. een bordje "le Chateau" staan en dan denk je.... o ja, bij het volgende weggetje moet ik rechts, je gooit je ouwe vertrouwde Panda in z`n 1ste versnelling, want anders red je het niet omhoog!
Einde weg dan ben je er en je ziet tussen de spleten van de luiken van het huis, licht schijnen, verder geen lichtpuntje..
Je pakt je spullen uit de auto, was even vergeten dat vriendin lief nog bezig was met haar "cour" te verharden, dus zoog je bij het uitstappen gelijk vast in de klei.
De ganzen hebben je ook in de gaten en komen al blazend op je af. Tassen dienen als schild en steeds krijg je met moeite je schoenen (hopelijk met voet erin!)  uit de klei omhoog en  maar "kstkstkst" roepen,  je hoort ergens een vrolijk "Hallóóó" boven het hondengeblaf uitkomen.
Als je bijna bij de deur bent, is de zaklamp een uitkomst om via een geïmproviseerd trapje naar binnen te klauteren. Schoenen uit doen hoeft niet, want ze zit toch nog in de verbouwing, d.w.z. Perzische tapijten op de pas gestorte betonvloer met hier en daar wat leidingen die eruit steken.
Binnen is het heerlijk warm, er wordt al druk "gesnaterd" in een mengelmoes van Frans, Engels en Nederlands. De Engelse afdeling van ons groepje riep soms wanhopig "subtitles please", als we even te enthousiast in het Nederlands verder gingen.
 De geur van koffie en versgebakken appeltaart komt je tegemoet, vermengd met een brandluchtje omdat de hond net iets te dicht bij het haardvuur was gaan liggen....
We misten nog één persoon, de deur gaat open en  we zien eerst een rood hoofd met daarop een hoofdlamp (zo één als mijnwerkers dragen) naar binnen komen, dikke trui gevolgd door een lange broek met stevige kaplaarzen vol klei! Zuchtend en steunend met grote tassen in haar hand: "Hello.....!" Een seintje voor de honden om nog een keer overeind te komen om haar enthousiast te begroeten.
Ze had haar auto iets verderop staan en was lopend, noem het maar "binnendoor" gekomen; maar wel beter voorbereid!!

Zo hebben we heel veel gezellige avonden met elkaar door gebracht en

ook nog hard gewerkt aan gezamenlijke projecten, die we dan gingen verloten. Zoals deze laatste, op verzoek een crazy.

Ik was de "juffrouw" want geen van allen had ooit eerder gequilt.

Bij mijn vertrek naar Nederland, kreeg ik tijdens een afscheidsetentje dit kunstwerk,



                                                      ze hadden het stiekem voor me gemaakt.

Het staat nu op mijn werkkamer en ik vind het een fantastische dierbare herinnering aan die tijd."

                                                       ******************

Groetjes Sylvia.

zondag 2 oktober 2011

Inspiratie, tijd, willen en kunnen!

Tja aan inspiratie heb ik geen gebrek, vooral na het doorbladeren van de twee boeken die ik laatst ook nog had besteld.


                                               Het Franse vlechtwerk en de bargelloquilts.

Gewoon voor de "heb", een bargello heb ik al eens gemaakt en wil ik toch nog wel eens een keer doen.
Bij het Franse vlechtwerk lijkt het  me misschien handig om ooit een jelly roll voor te gebruiken.

We hebben de laatste tijd veel doorgebracht, i.v.m. mijn medische controle rondje, in de auto om overal naar toe te rijden; mondhygienist,vaatrisicopoli, internist, apotheken en vandaag donderdag j.l. de cardioloog.
Volgende week een dagopname in Zwolle, waar ze via een myocardscan ! gaan kijken of er ergens een vernauwing in mijn kransslagader zit.
Ben aan de ene kant wel blij, dat er verder gezocht wordt, want ik voel me niet altijd 100 procent! Nou ja wie wel, dus 90 procent mag ook wel! Afwachten maar.


Nog maar één rand aan de tien minuten-blok quilt en de top is dan af. Het is toch de lichte stof geworden, paste uiteindelijk toch mooier bij het geheel.



                                           Natuurlijk was er weer "iemand" nieuwsgierig!



groetjes Sylvia.

NB. En voordat ik dit blogje kon voorzien van foto`s heb ik vrijdagavond tot zaterdagmiddag weer doorgebracht in het ziekenhuis! Dezelfde klachten, alles weer gecheckt en dit keer gelukkig geen zuurstofgebrek of verhoogde waardes hartenzyme in de bloedonderzoeken gevonden!
Woensdag maar weer verder zien.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...